As construcións nos Parques Nacionais españoles reixístranse por tres principios fundamentais:
– Maximizar a eficiencia enerxética.
– Fomentar o uso de materiais apropiados.
– Reducir ao mínimo os residuos xerados.
O Parque Nacional Mariño-Terrestre das Illas Atlánticas traballa por reducir a pegada ambiental dunha forma constante. Deste xeito, levanse a cabo unha serie de iniciativas, entre as que destacan:
– Programa de eficiencia enerxética. Entre outras medidas, utilizan placas solares para autoconsumo, o uso de enerxías renovables (plan de substitución) ou bicicletas eléctricas para a mobilidade sostible do persoal do parque.
– Xestión sostible da auga. O Parque Nacional conta cun plan propio de conservación dos recursos naturais, contemplando a minimización do consumo de auga, coa utilización de diferentes sistemas de depuración biolóxica e non química e a recirculación de efluentes de augas.
– Xestión de residuos. Actúase sobre os residuos xerados polo Parque (forestais, domésticos e industriais-maquinaria), realizando unha mellora continua na selección de produtos sostibles. Ademais, trabállase na xestión de residuos xerados polo visitante, con iniciativas como programas de minimización nas empresas de restauración e a obriga de que os visitantes sexan participantes na conservación do Parque, responsabilizándose dos seus propios residuos, eliminándoos nos puntos de recollida dispoñibles nos portos de acceso ás illas.
A área de acampada na illa de Cíes é un exemplo de como combinar a experiencia de acampar coa sustentabilidade.
Desde o respecto aos recursos naturais ata o uso de enerxías renovables, cada detalle foi coidadosamente deseñado para ofrecer aos visitantes unha estadía agradable e responsable neste entorno natural.
Está situado na illa do Faro, a 700 metros da caseta de Información. A súa capacidade é limitada e cada visitante pode aloxarse un máximo de 7 días consecutivos. As reservas deben realizarse na súa páxina web: http:// www.campingislascies.com/.
As instalacións posúen o distintivo de Camping Verde, así como o Certificado de Calidade e Medio Ambiente.
No camping de Cíes pódese montar unha tenda propia na zona de acampada ou alugar unha das tendas xa preparadas.
A parcela non dispón de auga corrente nin toma de electricidade. Conta cun punto de recarga de baterías móbiles por enerxía solar, onde se poden cargar todo tipo de dispositivos tecnolóxicos. Tamén hai consignas con dous enchufes cada unha onde se poden deixar a carga dos dispositivos, con chave propia. Ademais, pódense utilizar os enchufes da sala social ou do módulo de servizos hixiénicos.
Para previr incendios, está prohibido usar fogareiros de camping gas nas tendas, así como fumar nelas.
O Camping Illa de Ons, inaugurado en 2016, nace como resposta á necesidade de adaptar a área de acampada libre existente na illa á normativa vixente en Galicia en materia de turismo, dotándoa dos servizos necesarios para o desenvolvemento da actividade e converténdose nun punto de referencia para os amantes do turismo ecolóxico.
É o primeiro camping autosostible de Galicia e está construído en madeira para integrarse perfectamente no entorno. Tamén conta coa primeira zona de glamping de Galicia.
As reservas realízanse en: https://campingisladeons.com/. Simplemente tes que escoller a data de entrada e saída (máximo de 15 días consecutivos) e seleccionar o aloxamento ou parcela dentro da dispoñibilidade que a web ofrece para o período escollido.
O Parque Nacional das Illas Atlánticas conta con zonas de reserva ou de especial protección que, polo seu alto valor ecolóxico, deben ser coidadas de forma especial, minimizando o impacto que a presenza de visitantes poida ter sobre elas. Entre estes espazos, destacan:
CANTÍS
As illas de Ons e Cíes caracterízanse pola presenza de cantís, continuamente azoutados polo océano. O cantí é unha formación costeira inclinada e abrupta caracterizada por ser unha zona rochosa emergida e afectada pola erosión do mar. As rochas graníticas ofrecen dureza e estabilidade ao cantí.
FURNAS
As furnas ou covas son produto da erosión no cantí en puntos que se degradan máis rapidamente que as rochas próximas. Nas illas están relacionadas coas fracturas nas rochas. A morfoloxía das 55 furnas do Parque (33 en Ons e 22 en Cíes) depende do material xeolóxico, da orientación das fracturas e do grao de erosión que as afecta. O “Buraco do Inferno” en Ons é unha furna cuxo teito afundiu, creándose un pozo de 43 metros de desnivel que conecta a superficie co fondo da cova.
RAMPAS DE BOLOS
Son áreas costeiras horizontais, antigamente cubertas polo mar, constituídas por fragmentos de rochas arredondados polo efecto das ondas (canto rodado). A praia de Cantareira en Cíes é un bo exemplo de rampa, pero esta formación é moi típica na illa de Sálvora.
DUNAS
Son depósitos de area que o vento dominante, con dirección do mar cara á terra, transporta desde a parte alta da praia cara ao interior. Se hai un obstáculo (vegetación ou rochas), o vento perde velocidade e deposita a area. Destacan pola súa tamaño e importancia botánica as dunas de Muxieiro en Cíes ou as de Melide en Ons.
O sistema praia-duna é un ecosistema caracterizado por unha morfoloxía inestable, con cambios constantes, cuxa dinámica está influenciada polo vento, as correntes e as ondas. Iso explica a súa fragilidade ante calquera actuación na costa que modifique a dinámica costeira.
O LAGO
No arquipélago de Cíes, entre as illas de Monteagudo e do Faro, pechado por un dique artificial e pola praia de Rodas, atópase esta laguna somera de auga salgada que alberga unha alta biodiversidade. Aínda que cunha superficie reducida, nela atópanse unha gran variedade de ambientes distintos de áreas e rochas inter e submareais, e a pesar de que as súas características corresponden a unha zona protexida, a entrada da marea a través do dique transporta organismos de zonas expostas, polo que atopamos especies asociadas a diferentes tipos de fondo.
A sensibilidade e fragilidade deste sistema fan que o valor ecolóxico que presenta o Lago poida verse ameazado facilmente.
BOSQUE DE LOIRO DE CORTEGADA
Na illa de Cortegada atópase un bosque de loureiro, onde esta especie puido crecer ata acadar os doce metros de altura. O bosque de loureiro ocupa varias hectáreas de terreo, e en toda a súa extensión tamén atopamos herbas, fungos e liques.
BOSQUES DE ALGAS PARDAS
Aquí destacan os bosques de grandes algas pardas, unha das comunidades do litoral español que alberga maior riqueza específica. Están formados por Saccorhiza polyschides, Laminaria ochroleuca e Laminaria hyperborea, especies de algas de ata 2,5 metros.
Como se fosen grandes árbores, permiten que multitude de animais e vexetais vivan nelas, formando un verdadeiro bosque submarino. Podemos atopar nécoras, polbos, cangrexos e outras moitas especies que atopan alimento e refuxio nestas comunidades.